Dit boekje van Yvonne Kroonenberg las ik pas in twee avonden uit. Een erg leuk boekje en voor iedereen heel herkenbaar.
In iedere familie is wel eens wat. In sommige meer, in anderen minder. Soms zijn omstandigheden van buitenaf er debet aan, vaak zijn het de familieleden zelf die de anderen tegen de haren instrijken. Soms komt het gewoon omdat de verschillen tussen de familieleden te groot zijn.
Wie heeft niet een broer, zus, oom, neef, stiefmoeder, SCHOONmoeder waarmee hij overhoopt ligt, of gelegen heeft??
Het valt mij op dat er haast in iedere familie wel een relschopper is. Iemand die leeft op ruzie, als een parasiet op een dier. Er moet met iemand ruzie zijn, anders zijn ze niet gelukkig. De reden en de persoon doen er niet zoveel toe, dat kan heel makkelijk wisselen. Zo had ik een schoonmoeder….
Toen ik eenmaal was gescheiden, wat zoveel energie opslokte dat ik aan veel dingen om me heen niet toekwam, en er eindelijk rust in mijn leven was, de smog opgetrokken, realiseerde ik me ineens: Dat mens hoef ik ook nooit meer te zien! Joechei!! Die schoonmoeder had de rel binnen de familie uitgevonden. Het was voor ons heel lastig. Wij, haar zoon en ik, leefden in Nederland en iedere keer als we bij haar (in het buitenland dus) op bezoek kwamen, wat zo ongeveer een maal per jaar voorkwam, moesten we eerst weten wie er op dat moment met wie overhoop lag. Wij mochten niet omgaan met het vijandige kamp van dat moment. Daar trokken wij ons natuurlijk niets van aan, maar het was dan beter daar niets van te laten merken. Een van de mensen met wie ze om de haverklap op voet van oorlog leefde was haar zwager, de broer van haar (overleden) man. Nu was het geval dat beide families van de broers, een vakantiehuis hadden aan zee. Die hadden ze zelf laten bouwen, naast elkaar. ’s Zomers waren beide gezinnen vaak wekenlang in het stadje aan zee. Als er oorlog was werd de familie van de zwager genegeerd. Ik kreeg het altijd spaans benauwd van zulke toestanden. De persoon met wie schoonmoeder overhoop lag werd tegen iedereen voor rottte vis uitgemaakt. Erg gezellig voor de omgeving!!
Ik heb de schurft aan ruzie. Is er wat .. spreek het uit, los het op, maak er een eind aan. (aan de ruzie)! Mijn moeder had een vreselijke hekel aan ruzie. Ik had een zus die vijf jaar ouder was dan ik. Uiteraard maakten wij ruzie met elkaar. Annelies deed vaak bazig over mij wat ik niet kon hebben. Ik was sterker dan zij en nam haar in de houdgreep tot ze Genade riep. Zij maakte mij aan het schrikken met hagedissen en met kikkers waar ik als de dood voor was. Niks bijzonders. Natuurlijk waren wij gewoon gek op elkaar. Ik had een broertje van vijf en een half jaar jonger. Ook met hem had ik regelmatig ruzie. Waarom weet ik niet meer. Maar ma trok ons direct uit elkaar. Zo heb ik ook nooit goed geleerd met conflicten om te gaan.
Ook heeft iedereen wel iemand in de familie die de boventoon voert op familiebijeenkomsten, verjaardagen en dergelijke. De dominante (ook dat was mijn schoonmoeder, zij heerste over het gesprek). Iemand die steeds op luide toon het woord neemt, die het hardst lacht, de meest vervelende grapjes maakt. Of iemand die altijd over zichzelf loopt te pochten. Pas een nieuwe auto, een nieuwe computer met de laatste snufjes, iedereen moet het weten.
Ik heb er weinig last van, van familiegedoe. Ik bezoek alleen wie ik wil bezoeken en vertrek weer als ik daar zin in heb. Geen verplichtingen meer. Het leven is te kort voor al dat gedoe. Maar ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Mijn weblog zit achter een muur, je kunt je verhaal veilig kwijt. De vijand gluurt niet meer mee, ook jullie vijanden niet. 🙂
(Lees het boekje! Het inspireert ongetwijfeld!)
Ik moet ineens denken aan een verhaal dat ik eens las ergens. In zo’n ruziefamilie liep het soms de spuigaten uit. Moord en doodslag zowat. Dan werd het weer eens hoog tijd dat ’tante Truida’ kwam logeren. Daar had iedereen zo’n ongelooflijke bloedhekel aan, dat men elkaar gezellig ging opzoeken met verhalen hoe erg dat mens wel niet was. De een vertelde dit en de ander vertelde dat. Alle onderlinge narigheid werd vergeten. Het gezamenlijke leed zorgde ervoor, dat de verbroedering enorm was. Ik geloof dat het mens stervensrijk was, dus ze wilden wel graag van haar erven. Zoiets.
Jij zou een ideale schoonmoeder zijn. Misschien ruilen met de mijne?
@Mack: Wat zou die ruil precies inhouden dan?
En wat is er mis met jouw schoonmoeder?
In het gezin waar ik uit kom maakten we bijna nooit ruzie. Ja, mijn broer en ik toen we jong waren, maar daarna niet meer. Ik kan er dan ook niet goed tegen ruzie met iemand te hebben, en probeer het altijd op te lossen.
De mijne? Ik krijg de zenuwen van haar. Ze praat altijd over mensen die ik niet ken, ze doet de hele dag niks dus maakt niks mee, en ze praat alsof ze situaties van anderen begrijpt. Ik ben te beleefd om haar gesprek af te kappen, de rest gaat gewoon de andere kant op zitten kijken en dan zoekt ze ogen die nog wel kijken en dat zijn dan de mijne. Verder is het een lief mens hoor, maar ze moest eens op vakantie gaan ofzo. En dan niet naar Limburg en na drie dagen terugkomen. He, heerlijk zo’n slot op je weblog. 😉 Ze leest ook bij mij mee, ook op mijn Hyves, maar ze reageert nooit.
Mijn schoonvader reageert heel af en toe. Die is ook wel te pruimen maar maakt veel flauwe grapjes. Morgen wordt het dertig graden. 15 voor de middag, 15 na de middag. Hahaha. Ik wil ook wel eens over iets interessants praten.
Zeer herkenbaar familieverhaal Margo! Er zijn altijd mensen die andere de wet willen voorschrijven en als mensen dan niet in de pas lopen (zoals wij:-) dan worden ze zo pats boem uit de familie gezet! En door iedereen genegeerd. Nu zul je zeggen ‘zo’n familie kun je missen als kiespijn’ dat klopt. Maar de manier waarop is pijnlijk. Vanaf dag 1 dat ik in deze familie kwam, nu vijf jaar geleden, was er veel ruzie en geharrewar onderling. Uiteraard moesten ook wij er aan geloven. En zo’n haatzaaier krijgt dan ook nog ’n groot deel van de familie mee! Afijn, genoeg er om getreurd en gefrustreerd, knop om en basta.
Fijne reat van de dag:-) en blijven lachen, doen wij ook:-)
Ergernissen zijn er altijd, niet iedereen mag elkaar nu eenmaal even graag. Gelukkig hebben wij een kleine familie, dat is erg overzichtelijk en als er iets wringt wordt dat meestal snel uitgepraat. Mijn ouders en schoonouders zijn al jaren dood, we zijn het nu zelf en doen ons best, al moet je maar afwachten met wat voor schoonzoon dochterlief nu weer komt aanzetten natuurlijk. Je zult toch een boekhouder die van Elvis en Alpha’s houdt in de familie krijgen 😉
@Ria, jij bent gewoon jaloers dat Mack mij wel als schoonmoeder wil! 😉
Op de een of andere manier heb ik als kind niet leren omgaan met familie. Het bekende generatieconflict tijdens mijn pubertijd hebben gemaakt dat ik helemaal geen contact heb met mijn familie.
Bij goede vrienden heb ik moeten leren dat familieleven ook warm en plezierig kan zijn.
Al jaren leef ik dus alleen op de wereld. Gelukkig zorgen een paar fijne vrienden dat de wereld fijn is om op te leven.
De recensies van Familieblues maakten al dat ik de kriebels krijg. En daar laat ik het dan ook maar bij.
Vriendelijke groet