Rob postte pas een logje waarin hij precies verwoordt wat ik er ook op tegen heb. Tegen tatoos namelijk. Tatoeages noemden we dat toen we voor alles nog Nederlandse namen hadden.
Waar tatoeages voorheen voorbehouden waren aan bajesklanten en zeelui, loopt nu iedereen ermee. Nou-ja, iedereen … Een bepaald soort mensen. Bajesklanten en zeelui wilden ermee uitdragen dat ze een stoer imago hadden, waar niet mee te spotten viel. Wat mensen, die zich meer dan ooit helemaal volkalken, van voor naar achter en van boven tot beneden, nu willen aantonen is me niet duidelijk. Als ze een mooi plaatje zien kunnen ze dat toch in een lijstje doen en aan de muur hangen.Dan hoef je je lichaam er niet permanent mee te ontsieren.
Ik denk dat het een gebrek aan persoonlijkheid is, men ergens bij wil horen, wil opvallen. En dat doen ze: opvallen. Ik zag foto’s die een ex-collega maakte van kennissen van haar. Een meisje had armen en handen, nadrukkelijk in beeld, en ook haar decolleté helemaal onder de inkt. En misschien heeft ze op andere plaatsen ook tatoos, maar dat kwam niet in beeld. Ze kijkt wezenloos, met lege ogen en uitdrukkingsloos gezicht in de lens. Door haar onderlip een piercing. Ik snap het doel van zo’n foto niet, wat wil ze ermee zeggen? Dit ben ik, mijn tatoos? Ik plaatste een opmerking bij de foto op Facebook. Dat de foto (technisch) mooi gemaakt is maar dat ik de tatoos niet mooi vond, iets van die strekking. Werd verwijderd. Alle lovende (want daar is Facebook goed in) reacties bleven wel staan. Dan doe je iets waarmee je een opvallende verschijning bent, je verandert je lichaam in een wandelend schetsblok, je laat je “kunstwerken” nadrukkelijk fotograferen, laat het op Facebook zetten en dan zijn kritische reacties niet welkom. Zo stoer zijn ze dan dus ook weer niet.
Kale koppen, tatoos, piercings, ik moet er allemaal niets van hebben, ik vind het griezels.
Iedereen moet in principe zelf weten wat hij met zijn lichaam doet. Maar zoals ik alle graffiti langs de weg, het zinloos gekalk op ieder vierkante centimeter vrije ruimte zinloos, aan ons opgedrongen vandalisme vind, zo vind ik dat ook van die wandelende graffiti.
Dat heb je prima verwoord, je lichaam ontsieren door die walgelijke tattoeages. Hele armen vol! vreselijk. Eens, een hele lange tijd geleden vond ik een heel piepkleintje op een schouderblad wel lieflijk staan. Heel in de verte dacht ik er wel eens over na of ik dat ook zou willen, maar toen de grote hausse kwam, was ik zoooozz blij dat het bij een stiekem erover nadenken is gebleven.
Ik vind het ook niet mooi, maar aan de andere kant, het is hun eigen lichaam. Ik zie wel meer wat ik niet mooi vind en zelf toon ik vast ook wel dingen die anderen niet mooi vinden. Zo loop ik graag op crocs en dat schijnt niet te mogen van sommige mensen. Ik vind dat toch wel een vorm van onverdraagzaamheid, mensen zijn er niet om mooi te zijn voor anderen (dat zijn ze niet verplicht naar mijn mening), laat ieder lekker zijn eigen ding doen waar hij/zij zich het prettigst bij voelt. Zo’n programma als modepolitie daar erger ik me behoorlijk aan. Of Youp van ’t Hek, die vindt dat mannen geen gele of rode broeken mogen dragen, vrouwen geen kort haar mogen hebben, rugzakjes mogen ook al niet, enz. Ik vind dat onverdraagzaam. Vrouwen moeten make-up op, zonder verf op je gezicht ben je ‘onverzorgd’. En leggings moeten ook verboden worden, las ik pas ergens. Dit gaat me toch echt te ver. Laat mensen toch. Als ik iets zie wat me niet aanstaat, dan kijk ik de andere kant op. Dat kun je met je oren niet doen, de herrie die tegenwoordig wordt geproduceerd onder het mom van ‘gezellig’, daar heb ik veel meer bezwaren tegen.
Ik heb er wel eentje, op mijn schouderblad, ook alweer een jaar of vijftien, ik heb het dus wèl gedaan, samen met mijn dochter. Om te voelen hoe dat nou was en eigenlijk wilde ik het al heel lang want mijn opa had een anker en dat vond ik altijd prachtig!
Wat ze tegenwoordig doen, dat hele lijf vol vind ik ook smerig.
Tja, wat moet je er van zeggen, er zijn zoveel modes waar veel jonge mensen zonder nadenken aan meedoen. Ze dragen er vast niet bewust iets mee uit, kiezen alleen maar dat wat ze mooi vinden. Overdreven uitingen van versieren zeggen allemáál iets over het innerlijk, zie overdadige make up, piercings of armen, enkels en halzen vol kettingen, zwaar gepimpte tassen en vèrgaande haarmode. Ook zij maken een oppervlakkige indruk maar of dat in werkelijkheid zo is, zou ik niet kunnen zeggen.
Terzijde: van een vakantieganger hoorde ik dat in Australië tatoeages veel meer geaccepteerd worden en ook vaker toegepast. Wat moeten we daar van denken, iets over de afkomst van de blanke inwoner?? 🙂
Het begint zo langzamerhand een soort van uniform te worden. En dat terwijl diezelfde liefhebbers van die troep zo tegen uniformen zijn en hun ‘ik’ zo belangrijk vinden. Maar goed, als liberaal vind ik dat men maar moet doen wat men wil. Als het maar binnen de wet valt natuurlijk. Het gekke is dat vooral niet-kapitaalkrachtige mensen zich fors laten beïnkten met die stomme plaatjes en tegelijkertijd zo heel hard klagen over dat ze geen fruit kunnen kopen omdat het zo duur is. 🙂
Als dat vel ouder en rimpelig wordt, lijkt het me sowieso een onsmakelijk verhaal worden. Kan die inkt eigenlijk nog ooit weg?
Nou tatoeages passen dan helemaal in de lijn van de verwachtingen bij Australiërs, zijnde een voormalige kolonie van Engeland waar criminelen naar toe werden verbannen.
Ik ben het eens met Elfie dat ze herrie die geproduceerd wordt onder het mom van vreugde en gezelligheid wel weg mogen laten daartegen kan ik me nauwelijks te weer stellen.
Is het verder ook niet een vorm van stoerheid want een tatoeage aanbrengen schijnt tamelijk pijnlijk te zijn. Zoiets van kijk mij eens bestand zijn tegen fysieke pijn.
Maar mooi vind ik tatoeages niet.
Uiteraard vind ik ook dat iedereen het lekker zelf mag weten, we mogen ons kleden zoals we willen, zeggen wat we willen, het is een vrij land. Maar die vrijheid moet niet te veel doorschieten. Het moet niet worden als: ik doe het want het kan. Wat Wieneke zegt is ook waar, de logica ontbreekt, en het is waar Dhyan, herrie kun je moeilijker buitensluiten.
Ik zou wel eens een goed verhaal willen horen over waarom ze het doen. Het lijkt wel verslavend, want als er nog een stukje arm of been (enz) vrij is, wordt er snel weer een plaatje opgezet. Ik denk niet dat het te maken heeft met ‘mooi’ zijn. Het is niet mooi, het gros van wat je tegenkomt tenminste. Niet esthetisch, het is smakeloos. Over smaak valt te twisten en tokkies hebben een andere ‘smaak’ dan ik, maar in zijn algemeenheid durf ik dit wel te beweren. Daarom denk ik eerder dat ze een statement willen maken: ik doe het omdat ik lekker zelf uitmaak wat ik met mijn lichaam doe, en dat wil ik laten zien. Fuck you!
Iets anders, maar vergelijkbaar. Ik ken twee meisjes al vanaf dat ze klein waren, een tweeling. Ik volg ze al jaren alleen een beetje op Facebook. een jaar of 20 zijn ze nu. Zomaar out of the blue dragen ze hoofddoeken en zijn ze (kennelijk) islamitisch. Zij, zowel als hun ouders zijn oer Hollands. Een islamiet hoeft geen hoofddoek te dragen, maar ze doen het en de foto’s van zwaar opgemaakte meisjes in hippe kleding zijn ingeruild voor hoofddoekjes. Mensen willen graag opvallen en daarbij direct het signaal geven: ik doe wat ik wil. Die meisjes zullen heus niet de rest van hun leven hoofddoekjes dragen, ze weten niet wat ze doen, het besef en de wijsheid komt met de jaren. Misschien is de volgende fase dat ze zich laten voltatoeëren?
Een beetje zielig vind ik het wel, al die mensen die met hun uiterlijk kennelijk een middelvinger willen opsteken tegen iedereen die die uitdossing belachelijk, lelijk of dom vindt. De vraag blijft: waarom?
Het mág allemaal wel: tatoeages, gele broeken, hoofddoeken; alleen nodig ik zulke mensen dan niet te eten uit.
Ook ga ik niet meer naar dat restaurantje waar de kelners ’s zomers een t-shirt dragen en mijn eten met een getatoeëerde onderarm voor mijn neus op tafel neerzetten.
Waarom zijn er in Australië meer tatoeages? Misschien omdat dat werelddeel midden in de Stille Zuidzee ligt, waar tatoeages vanouds wél een deel van de beschaving uitmaakten?
Vele afstammelingen van criminelen daar? Ja, maar vlak de Engelse adel niet uit, waarvan de mannen zich al honderd jaar geleden graag lieten tatoeëren. En die kochten wel fruit, of hadden fruitbomen in hun park staan.
’t Is complex.
Het schijnt nogal verslavend te zijn. De pijn die het veroorzaakt (duurt niet erg lang na de behandeling) en dat je dat dan telkens weer dapper ondergaat……… Men kan het zien en waardeert dat dan en dan verlang je weer naar het volgende wapenfeit. Ja, ik snap het ook niet, maar ik snap zoveel niet 🙂
Ze zouden het zelf wel eens héél erg mooi kunnen vinden al die tekening op hun huid, het is (en blijft) alleen niet bepaald mijn soort bier. En een gestrekte middelvinger naar de samenleving, van ‘ik doe lekker niet mee met die georganiseerde onzin van jullie’ behoort vast ook tot een van de talrijke mogelijkheden.