Truly Fair

Honderd jaar geleden

img_1032.jpgHet is vandaag precies honderd jaar geleden dat mijn vader werd geboren, op 26 september 1916. Omdat zijn vader zich een dag vergiste bij de aangifte, was zijn officiële geboortedatum 27 september.

Hij werd geboren als tweede kind van zijn ouders. Zijn zusje was echter al een jaar eerder, nog voor haar eerste verjaardag overleden. Zo bleef hij enig kind.

Hij kreeg de namen Johannes Cornelis mee.  Johannes, mogelijk vernoemd naar zijn grootvader, die echter al was  overleden voor de geboorte van zijn moeder Johanna. En Cornelis naar zijn vader. Mijn vaders roepnaam werd Joop. Zijn vader, Cornelis’,  roepnaam was Kees, en mijn vader gaf deze naam nog aan zijn eerste zoon. Daarna was het afgelopen met vernoemen. 

Mijn vader was heel intelligent en leergierig, hij heeft zijn hele leven interesse gehouden voor nieuwe ontwikkelingen op ieder gebied. Techniek had zijn grootste interesse en hij werd werktuigbouwkundige. Hij fotografeerde graag en het is aan hem te danken dat wij veel foto’s en dubbel-8 filmpjes hebben van ons gezin.

Op je plek stil blijven zitten was niets voor mijn vader. Hij, en gelukkig was mijn moeder daar ook voor in, veranderde vaak van woonplaats en werkgever. Terwijl zijn ouders in zijn geboorteplaats IJmuiden bleven wonen ging hij bij een hospita in de kost in oa Den Haag, om te studeren. Eind jaren 30 heeft hij twee jaar gevaren, onder andere naar Indonesië en de Verenigde staten. Tegenover zijn ouderlijk huis in IJmuiden woonde een jonge weduwe met haar dochtertje.  Hij leerde haar beter kennen en ze trouwden in 1949.

Mijn ouders, met name mijn moeder, hadden een hekel aan het burgerlijke sfeertje in het IJmuiden van die tijd. Ze verhuisden naar Hengelo, waar mijn broer Kees werd geboren en daarna naar Zuid Afrika waar de jongste broer werd geboren.  Zuid Afrika had politieke problemen en na zeven jaar kwam het gezin weer terug naar Nederland. En daar woonden ze eerst in Delfzijl, toen Zaandijk, Zwijndrecht en tenslotte in Breda.

Ze waren inmiddels op leeftijd en toen ik met mijn gezin van Dordrecht naar Breda trok volgden zij een jaar later. Mijn vader had op 66 jarige leeftijd een hersenbloeding gekregen.  Vanaf dat moment was alles anders. Hij was de oude niet meer en mijn moeder moest veel verantwoordelijkheden, die traditioneel altijd bij hem lagen, overnemen. Zijn humor was gelukkig onveranderd.

Hij leefde nog twintig jaar. Hij schilderde en deed graag klusjes, maar het ging allemaal niet meer zo als voorheen. Ook las hij nog steeds graag, maar raakte af en toe de kluts kwijt, in zijn boeken maakte hij daarom aantekeningen. Eind 2001 sloeg het noodlot toe en gebeurde er iets dat de inleiding bleek tot hun beider overlijden.

Hij brak zijn heup. Terwijl hij, na te zijn geopereerd,  intern in een verpleeghuis revalideerde overleed plotseling zijn vrouw, mijn moeder. Hij kon na verloop van tijd zijn intrek nemen in een verzorgingshuis op loopafstand van mijn woning. Daar kreeg hij, negen maanden na mijn moeder en een week na zijn 86e verjaardag en zwaar hart infarct. Hij overleed dezelfde dag in het ziekenhuis.

Ik denk dat mijn vader een goed leven heeft gehad en heeft kunnen doen wat hij wilde.

 

8 gedachtes aan “Honderd jaar geleden

  1. Ximaar

    Een mooi verhaal. Ik heb ook wel eens overwogen om een soort biografie van mijn ouders te maken. Misschien toch maar eens doen.

    Ik heb overigens dezelfde doopnamen. De eerste van mijn moeders vader en de 2e van mijn vader. Men ouders hebben er ook een dubbele roepnaam bij bedacht. Op 1 dag na 41 jaar later. 😉

    1. Margo

      Ja, zag het, en wat een armoedige bende! Ik verzamel ze niet meer. De weblogs zijn min of meer om zeep geholpen en een fotoweblog met veel witte vlekken waar foto’s stonden heeft geen bestaansrecht. Dus heb de stekker eruit getrokken. Maar soms zie ik nog wel juweeltjes en fotografeer ze ook.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

***** Made by Truly Fair *****